Bazı filmleri izledikten sonra bir rüyadan uyanmış gibi üzerinizde tatlı bir sersemlik olur ya, bu da tıpkı o duyguyu yaşattı. Başka bir benzetme bulamadım. Rüyalar doğaüstüdür, bazen açıklanamaz, birçok farklı yoruma müsaittir, büyülüdür... 👆 Burada olduğu gibi. Japon animatörlerin fikirlerine hayranlığımı daha önce de belirtmiştim. Yine çok farklı ve alışılmışın dışında bir ana fikir yazıp tasarlamışlar ve harika çizimleriyle anomali bir dünya yaratıp izleyicinin burnuna kadar bu havayı getirmeyi başarmışlar. Fantastik bir yolculuğa çıkmak isteyenler abur-cubur alıp hemen seyretsin bence... ✔
''Uzun süredir yaşadığınız mahallenizden ya da evinizden ayrıldığınız zaman içinizde bir burukluk olur. Bu burukluğun sebebi ise binanın taşı duvarı değil de orada yaşadığınız güzel anılardır'' diyen bir anime. Bunu çok güzel anlatmış. Bir gün yıkılacak bir bina gibi, yitecek olan arkadaşlığın v ailenin önemine de vurgu yapmışlar. Hatta anıları hatırlatan bir bina değil bu küçük bir oyuncak olsa bile bazı insanlar onlara sonsuza kadar dokunur demesi de güzeldi filmin. En çok beğendiğim şey ise ana karakter kız Natsume'nin binanın denize açılmasını beklemesi v bunu her zaman yaptığını söylemesi. Bunun nedenini öğrenmemiz hem çok dokunaklı, hem de çok anlamlıydı.
ama... dağınık bir anime olduğu için potansiyelini harcamış.
Film, bittiğinde çok daha iyi olabileceğine dair ekşi bir duyguya kapılmanıza sebep oluyor. Bence karakterler lisede olacak şekilde yapılmış olsaydı, olay örgüsü çok daha iyi anlatılabilirdi. Her şeye rağmen tüm bunların sonunda anime sizi şunları sorgulamaya da sevk ediyor: Bu binalar sürüklendiğinde nerelerde kaç can kaybedildi? İçlerinde saklanıyor olabileceklerden ne haber? Çocuklar ölümü deneyimlediklerinde gerçekten ölürler mi? Eğer öyleyse, kulağa deli gibi gelmeden bunu ebeveynlerine nasıl açıklarsınız? vs vs. ucu açık bir sürü cevapsız soruyla bırakıyor anime sizi.
En kötüsü de çok uzun. En fazla 85 dakika olmalıydı. Anime 120 dakika olduğu için ilgimi o kadar hızlı kaybettim ki gece 4 de izliyor olmasaydım, az daha ileri sarmak zorunda kalacaktım. Bunun sebebi de çocukların öğrendiği "dersler" tekrara çok düşüyor v ağır. Bazı sahneler kurguyu bozduğu için hayal gücüne bırakılmış. Bence asıl sorun, film yapımcılarının umutsuzca Miyazaki olmak istemeleri ama bunu nasıl yapacaklarını anlamamaları. Miyazaki, karmaşık fikirleri çok açık v öz bir şekilde ifade etme ustasıdır. Bu yüzden o bir Usta.
Ayrıca çizimler harika, hikaye benzersiz. Ancak karakterler tamamen dayanılmaz. Ana karakterler bazen bencil, bazen bir emo, bazen de pislik gibi davranıyor. Sevimli olan karakterler ise boş alanı doldurmak için orada çizilen yan karakterler.
Son bitiriyorum,
Japon kültürünü bilmeyen arkadaşlar için ek bir bilgi geçeyim, ağaç formuna dönüşen "bitki çocuklar" kendi binalarının ruhlarıydı. Bunu bilerek izleyin. Türkçe dublajını çok beğendim.
Puanına 5,5 dan 6 verdim. Sadece ''genç arkadaşlara'' tavsiye edilir..