(afişte dikkatimi çektiği için değineceğim.) birileri yıllar önce yapımlarıyla ilgili afişe, broşüre şu tanımı bulmuştu(buldular, bulduklarıyla da kaldılar.) 'tüyler ürpertici.' (buna benzer birçok klişe tanıtım sloganı vardır elbet, 'kanınızı donduracak.' 'nefesinizi kesecek.' 'şaşırmaya hazır olun.' vb...) tüm bunlar iki üç mecmua ve gazetenin de destek yazılarını arkalarına alarak yola çıkmış yapımlardır...neyse, filme gelecek olursak, hikaye, yine dini, hitabi ve kitabi motiflerle bezenmiş, ister inan ister inanma gayretine girmiş bir anlatı. iyi seyirler...
Yıllar önce izleyip etkisi altında kaldığım ve birdenbire aklıma gelince ikinci defa izlemeye karar verdiğim filmdir kendileri... İzole bir yerde hüküm süren bir tarikat, bu tarikata katılmış kız kardeş, kardeşinin peşine düşen bir erkek kardeş, kameraman ve bir muhabirinin etrafında dönen, özünde hiç de yabancı gelmeyen ve her ülke sınırlarını içinde yaşanabilecek tarzda ibret verici bir cemaat öyküsü... Bir tarafta tanrı ve cennet vadeden bir tarikat önderi, diğer tarafta bu öndere sorgusuz sualsiz teslim olmuş, düşünmekten, akıl yürütmekten yoksun, başına gelebilecek her şeyin müstahak olduğu cühela bir topluluk. Bu tarz topluluklar çok kolay manipüle olurlar, hatta bu önderin her dediğine inkar etmeden inanırlar. Çünkü yolun sonunda ‘cennet’ vardır. Aksini iddia bile edemezler. Çünkü beyinlerindeki araştırma, öğrenme, akıl yürütme bölmeleri artık işlevini kaybetmiştir. Tarikat önderleri de bunu ister zaten. O beyaza siyah derse bu topluluk ona bile inanır. Düşünemeyen ve bir şeye körü körüne bağlanan, tapan, teslim olan toplumların sonu her zaman hazindir, yıkıcıdır, kendine ve etrafındakilere zarar verir. Bknz: filmde olduğu gibi.