@yıldızlararası, bence tam tersi. adamlar o zamanda böylesine iyi yazılmış diyaloglarla hikaye anlatıyor, her bir karakteri karikatürize etmeden motivasyonları ve amaçları bakımından ilmek ilmek örüyor. bugün hemen hiçbir türk filminde hele yeşilçam denen garabette bunu bulamazsın. varsa yoksa içi boş, sulu güldürüdür. ve elden geldikçe aksiyon sahnelerini çekiyorlar. evet sırıtıyor ama bizim filmler gibi komediye dönüşmüyor. evet tarkan ve cüneyt arkın filmleri büyük keyifle izlenir ama hiçbir zaman japon sineması gibi bir hikaye anlatımı, sanatsal yaklaşım bulamazsın. bizde hamasi (cesurane kahramanlık ve milliyetçi duygulara hitap eden destan anlatımı vardır hep. bu her zaman kötü olmak zorunda değil. ama asla ve katiyyen birisi çıkıp da 17.yy yeniçeriler arasında bir hikaye gibi bir şey hayal edip de filmini çekmemiş. tam tersi varsa yoksa padişah ve onun etrafındaki kahraman tiplerin hikayeleri anlatılır. yani osmanlı tarihinden özgün bir karakteri yaratıp anlatmak yerine daha kolayını seçip gidip padişah filmi çekiyorlar. çünkü hikaye anlatımı, karakter yaratmak umurlarında değil. bu filmi çeken adam ve akira kuroswa dünya sinemasını değiştirmiştir. kıyas bile edilemez bizimkilerle.
samuray filmleri güzel ,fakat bizim malkoçoğlu ,tarkan ve battal gazi filmlerine çok fazla gereksiz eleştiride bulunduğumuzu ve haksızlık yaptığımızı anlıyoruz..