Soygun filmlerinin çoğu tek bir şemayı takip eder. Ana elamanın tanımı, ekibin tanıtımı, planın tanıtımı, plandaki bir aksaklık ve son olarak hızlı ve etkili bir şekilde filmi bitiren çözüm kısmı. Diğer bir deyişle filmin en önemli noktası. Tüm twist tüm climax bu noktada izleyicinin önüne sürülür. Bazıları bir iki yeri değiştirir bazıları ek hikaye unsurları ekler çok azı ise tamamen özgün bir yolu takip eder. Ama neredeyse her soygun filminds öyle ya da böyle bu şema işlenir. Bu film şemayı çok kötü işleyenlerden. Birçok farklı sorunu var ama en büyük günahı bu basit şemayı çok sıkıcı bir şekilde işlemesi.
Kısacası "bir sürü ünlü insanı bir araya dolduralım da film kendi kendini yazar, zaten elimizde Oceon ismi de var bir şekilde yolumuzu buluruz" mantığıyla çekilmiş karakterleri işleyişi olay orgüsü çok sıkıcı olan bir filmle karşı karşıyayız.
Gereksiz yere uzatılan serinin son filmi. Bir önceki filmde dahil, giriş kısmından gelişme kısmına kadar olan bölüm o kadar sıkıcı işlenmiş ki kopmamak elde değil. Seriyi tamamlamak için izlenebilir, ama türü sevenler bile belki sıkılabilir.