bu eseri ilk defa çocukken televizyonda izlemiştim ve günlerce etkisinden çıkamamıştım, rüyalarıma girmişti. Bugün tekrar baktığımda halen bu eserin karşısında çocuk kaldığımı hissediyorum. Ölüm ve yaşam arasında toplu bir bilinç ve çok sıkı bir bağ, Tanrı'ya ulaşmada, onu anlamada, büyük bir bütünün parçası olmakta, tüm bir karmaşayı ve düzeni idrak etmenin eşiğine yanaşma durumu. Her seferinde ağlatmayı başarıyor, sırra vakıf olan yapım, tüm övgüler senin için. <3
hayao miyazaki sen bambaşka bir adamsın... insan her filmine büyüleniyor